Katechizm Kościoła Katolickiego nazywa różaniec „streszczeniem całej Ewangelii” (KKK 971). Łacińskie słowo rosarium znaczy: „wieniec różany” lub „korona z róż”, a różaniec święty jest girlandą tekstów biblijnych rozważających boskie tajemnice Jezusa od Zwiastowania do Wniebowstąpienia, a następnie od Wniebowzięcia do Ukoronowania Maryi na Królową nieba i ziemi (zob. Ap 12). Różaniec jest najlepszym i najbardziej popularnym sposobem towarzyszenia Maryi w jej kontemplacji tajemnicy Jezusa. Ona zachowywała wszystkie słowa Boga w swoim sercu, traktowała je jak skarb i rozmyślała nad nimi, aby odnaleźć ich wewnętrzne powiązania (zob. Łk 2, 19. 51).

    Liturgia ziemska jest antycypacją liturgii w niebie przedstawionej w Księdze Apokalipsy. Widzimy tam przepiękną scenę: „Dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem. Każdy z nich miał cytrę i złotą czaszę napełnioną kadzidłem, to jest modlitwami świętych (Ap 5, 8). Tych dwudziestu czterech starszych reprezentuje cały lud Boży, który jest w niebie i trzyma złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. Biblia nie wyklucza pośrednictwa świętych, modlitw świętych ofiarowywanych w jedności z Jezusem Chrystusem, jedynym Pośrednikiem (zob. 1 Tm 2, 5). Pośrednictwo Najświętszej Maryi 4 Panny (zob. Ap 12, 1) ma o wiele większą moc niż jakiekolwiek innego świętego w niebie (zob. J 2, 1-11).

    Niektóre teksty biblijne użyte w tych rozważaniach modlitewnych pochodzą z greckiego przekładu Biblii (Septuaginta, znanego jako LXX), który był Biblią wczesnego Kościoła. Teksty te są zaznaczone.

    Cytowany jest zawsze fragment biblijny najbardziej odpowiadający danemu tekstowi, ale w nawiasie podane są również teksty równoległe. W ten sposób można wybrać rozważanie spośród kilku tekstów. Natomiast medytacje opierają się głównie na cytowanym tekście.

    Mamy do wyboru sześć rodzajów medytacji: teologiczną, chrystologiczną, mariologiczną, eklezjologiczną, duchową oraz zastosowanie życiowe. Pierwsze dwie medytacje to rozważania tajemnicy Boga i Jezusa Chrystusa, trzecia i czwarta to medytacja biblijna tajemnicy Maryi lub Kościoła, natomiast piąta i szósta to rozważania na temat naszego osobistego życia oparte na Słowie Bożym. Medytację wybieramy w zależności od okazji lub wewnętrznej potrzeby.

    Istnieje również tradycja w Kościele, by zamiast recytować pięć dziesiątek różańca dziennie, medytować najpierw wszystkie tajemnice z dnia, a na koniec jedne Ojcze Nasz, 10 Zdrowaś Maryjo i jedno Chwała Ojcu. Jest to najbardziej odpowiedni sposób odmawiania różańca podczas adoracji Najświętszego Sakramentu oraz podczas charyzmatycznego spotkania modlitewnego.

    Jak korzystać z tego modlitewnika? Jeśli, przykładowo wybieramy dla jednej dziesiątki różańca „Medy5 tację teologiczną”, wówczas wskazane jest rozważenie pozostałych czterech dziesiątek również drogą medytacji teologicznej. Jeśli natomiast ktoś decyduje się na „Medytację chrystologiczną” przy pierwszej dziesiątce, wówczas w pozostałych dziesiątkach również wskazane jest zastosowanie „Medytacji chrystologicznej”. W święta Maryjne można wybrać „Medytację mariologiczną”, a jeśli wybrano ją dla jednej dziesiątki, najlepiej zastosować ją również w pozostałych czterech dziesiątkach. Oczywiście zawsze można wybrać dowolną medytację.

    Modląc się na różańcu w małej grupie, każdy może wybrać dowolny rodzaj medytacji, a następnie podzielić się z innymi swoimi rozważaniami.

    Wyrażam wdzięczność biskupowi V. Rev. Dr. Pauly Mar Kanookadan za przyznanie mi Imprimatur.

    Serdecznie dziękuję Katarzynie Polak (Polska), Tinie Bose (ZEA) i siostrze Anjo CMC (Indie) za ich inspiracje, sugestie i poprawki.

    Modlitwa różańcowa jest całkowicie zakotwiczona w Słowie Bożym. Nie jest to jedynie modlitwa do Maryi, ale wspólna z Nią medytacja wydarzenia Chrystusa. Uczyńmy ją coraz bardziej owocną, zanurzając się w wodzie żywej, to znaczy w Słowie Bożym (zob. Ps 1, 1).

Jose Maniparambil

18 luty 2019 Katowice, Polska